LGM
با تکیه بر شرکت Angang و سایر شرکت های آهن و فولاد، ما محصولات متنوعی از جمله صفحات کشتی سازی، صفحات مخازن تحت فشار، عرشه پل و غیره داریم. خدمات راه حل های فولادی.
وقتی به جوشکاری استیل دوپلکس میپردازیم، چندین نوع الکترود جوشکاری وجود دارد که میتوان از آنها استفاده کرد. هر نوع دارای ترکیب، خواص و کاربردهای منحصر به فرد خود است. حالا به سه نوع محبوب الکترود جوشکاری استیل دوپلکس نگاهی نزدیک میاندازیم.
الکترود E2209-16، یک نوع رایج الکترود جوشکاری استیل دوپلکس است که برای مقاومت بالا در برابر خوردگی، به خصوص در محیطهایی که حاوی کلرید هستند، شناخته شده است. این الکترود از تقریباً 22% کروم، 9% نیکل و 3% مولیبدن، به همراه عناصر دیگر تشکیل شده است. خواص استثنایی آن شامل جوشکاری عالی، مقاومت خوب در برابر ضربه و استحکام بالا است. به دلیل مقاومت بینظیر خوردگی و خواص مکانیکی، الکترود E2209-16 در برنامههای مختلفی مانند پلتفرمهای نفت و گاز دریایی، کارخانجات پردازش شیمیایی و کارخانجات تصفیه آب استفاده میشود.
مشابه الکترود E2209-16، الکترود E2209-17 نیز یک انتخاب محبوب برای جوشکاری استیل دوپلکس است. این الکترود دارای ترکیبی مشابه است که حدوداً 22% کروم، 9% نیکل و 3% مولیبدن را شامل میشود. الکترود E2209-17 مقاومت خوبی در برابر خوردگی، به ویژه در محیطهای حاوی کلرید، ارائه میدهد. علاوه بر جوشکاری خوب، استحکام بالا و مقاومت خوب در برابر ضربه، این الکترود معمولاً در برنامههایی مانند سازههای دریایی، مخازن شیمیایی و تجهیزات صنعت خمیر و کاغذ استفاده میشود.
الکترود E2594-16 به طور خاص برای جوشکاری استیل دوپلکس فوقدوپلکس طراحی شده است که محتوای آلیاژی بالاتری نسبت به استیل دوپلکس استاندارد دارد. با تقریباً 25% کروم، 9% نیکل و 4% مولیبدن، به همراه عناصر دیگر، الکترود E2594-16 مقاومت خوردگی استثنایی را حتی در محیطهای بسیار مهاجم نشان میدهد. جوشکاری عالی، استحکام بالا و مقاومت خوب در برابر ضربه آن را به یک انتخاب مورد علاقه در صنایع نفت و گاز، پردازش شیمیایی و تولید برق تبدیل کرده است.
وقتی که فردی به وظیفه انتخاب الکترودهای جوشکاری برای استیل ضد زنگ دوپلکس می پردازد، مناسب است چندین عامل را در نظر بگیرد تا به دست آوردن نتایج بهینه تضمین شود. این عوامل شامل فرآیند جوشکاری، ترکیب فلز پایه و موقعیت و تنظیمات اتصال مشترک می شوند.
انتخاب فرآیند جوشکاری بستگی به نیازهای خاص پروژه دارد. جوشکاری TIG (Tungsten Inert Gas) و جوشکاری MIG (Metal Inert Gas) دو فرآیند رایج برای جوشکاری استیل ضد زنگ دوپلکس هستند.
جوشکاری TIG یک روش با دقت و کنترل بالاست که از الکترود تنگستن غیر قابل مصرف برای تشکیل جوش استفاده می کند. این فرآیند عالی در کیفیت است و جوشهای تمیز و با کیفیت بالا تولید می کند. اغلب برای مواد نازک یا زمانی که سطح ظاهری بالاتری مورد نیاز است، ترجیح داده می شود.
جوشکاری MIG یا همچنین به عنوان جوشکاری قوس فلزی گازی (GMAW) شناخته می شود و از الکترود قابل مصرف و گازی محافظ برای حفاظت از جوش در برابر آلودگی های جوی استفاده می کند. این فرآیند سریعتر از جوشکاری TIG است و برای مواد ضخیم یا زمانی که بهره وری در اولویت است، مناسب است.
ترکیب فلز پایه نقش اساسی در انتخاب الکترودهای جوشکاری برای استیل ضد زنگ دوپلکس دارد. دو عامل حیاتی برای ملاحظه شامل محتوای فریت و حضور عناصر آلیاژی در فلز پایه هستند.
فریت، یک فاز در استیل ضد زنگ دوپلکس است که به ویژگی های مطلوب آن مانند مقاومت در برابر خوردگی و استحکام کمک می کند. در هنگام جوشکاری، کنترل دقیق بر محتوای فریت برای حفظ تعادل مطلوب بین فریت و آستنیت ضروری است. باید با دقت الکترود جوشکاری انتخاب شود تا محتوای فریت مناسب در فلز جوشکاری به دست آید.
استیل های ضد زنگ دوپلکس شامل طیفی از عناصر آلیاژی مانند کروم، نیکل، مولیبدن و نیتروژن هستند که مقاومت در برابر خوردگی و خواص مکانیکی آنها را بهبود می بخشند. الکترود جوشکاری باید ترکیبی داشته باشد که با عناصر آلیاژی موجود در فلز پایه هماهنگی و حفظ خواص مورد نظر در جوش را تضمین کند.
موقعیت جوشکاری و تنظیمات اتصال مشترک نیز بر انتخاب الکترودهای جوشکاری برای استیل ضد زنگ دوپلکس تأثیر می گذارد.
در هنگام جوشکاری در موقعیت افقی، استفاده از الکترودهای جوشکاری که قابلیت جوشکاری عالی و کنترل مناسبی بر روی لاوی مذاب را دارند ضروری است. آنها باید قادر باشند جوشهای سالم و بدون عیبی تولید کنند که دارای نفوذ و اتصال خوبی باشند.
جوشکاری عمودی نیازمند استفاده از الکترودهایی است که کنترل مناسبی بر روی خاکستری داشته باشند و جوشهایی با نفوذ و اتصال کافی در دیواره های کناری تولید کنند. انتخاب الکترود باید بر اساس قابلیت جلوگیری از آلودگی خاکستری و تضمین اتصال مناسب در طول اتصال جوش عمودی باشد.
وقتی به جوشکاری استیل دوپلکس میپردازیم، تکنیکهای صحیح بسیار مهم هستند تا جوشهای قوی و مقاوم ایجاد شود. در این بحث، به تکنیکهای مختلف جوشکاری برای الکترودهای جوشکاری استیل دوپلکس میپردازیم که شامل آمادهسازی قبل از جوشکاری، پارامترهای جوشکاری و درمانهای پس از جوشکاری میشود.
قبل از شروع فرآیند جوشکاری، آمادهسازی دقیق قبل از جوشکاری بسیار ضروری است. این شامل دو مرحله اصلی است: تمیز کردن و از بین بردن چربی و آمادهسازی سطح است. عملیات تمیز کردن و از بین بردن چربی منطقه جوشکاری به منظور از بین بردن هر گونه آلودگی که ممکن است کیفیت جوش را مختل کند انجام میشود. به عبارت دیگر، آمادهسازی سطح نیازمند حذف هر لایه اکسید یا مقیاس است که باعث ایجاد یک سطح پاک و بیعیب و نقص میشود که برای جوشکاری مناسب است.
پارامترهای جوشکاری در دستیابی به یک جوش موفق بسیار تأثیرگذار هستند. دو عامل حیاتی باید مورد توجه قرار گیرند: تنظیمات جریان و ولتاژ و سرعت حرکت. تنظیم تنظیمات جریان و ولتاژ باید بر اساس ضخامت ماده و عمق نفوذ مورد نظر انجام شود. سرعت حرکت، به عنوان مثال، تعیین کننده سرعتی است که جوش به آن شکل میگیرد. یافتن تعادل مناسب بین سرعت و ورود حرارت بسیار مهم است تا از ظهور عیوب یا تغییر شکل جلوگیری شود.
پس از اتمام فرآیند جوشکاری، درمانهای پس از جوشکاری اغلب ضروری میشوند تا ویژگیهای جوش را افزایش دهند. دو درمان معمول برای استیل دوپلکس شامل درمان حرارتی و کاهش تنش است. درمان حرارتی شامل تحتتاثیر قرار دادن جوش در دمای خاصی است و برای مدت زمان مشخصی آن را حفظ میکند، این کار باعث افزایش ویژگیهای مکانیکی جوش میشود. به عبارت دیگر، کاهش تنش به کاهش تنشهای باقیمانده که در فرآیند جوشکاری به وجود آمدهاند کمک میکند و در نتیجه سازگاری کلی جوش را تقویت میکند.
ترکهای جوش، چالشی متداول است که در هنگام جوشکاری فولاد ضد زنگ دوپلکس رخ میدهد. این مشکل میتواند به عواملی مانند ورود حرارت بالا، تکنیکهای نامناسب جوشکاری و وجود آلایندهها در فلز پایه برگردد. برای جلوگیری و کاهش ترکهای جوش، میتوان از چندین روش استفاده کرد. این شامل پیشگرمکردن فلز پایه، کنترل ورود حرارت در هنگام جوشکاری، استفاده از مواد پرکربن مناسب با محتوای کربن کم و استفاده از عملیات حرارتی پس از جوشکاری میشود. روشهای مناسب جوشکاری و نظارت دقیق میتوانند به طور قابل توجهی از رخداد ترکهای جوش جلوگیری کنند.
تشکیل فازهای فلزی دیگری است که ممکن است در هنگام جوشکاری فولاد ضد زنگ دوپلکس رخ دهد. این اتفاق زمانی رخ میدهد که برخی از عناصر آلیاژی در فولاد به هم متصل شده و فازهای شکننده را تشکیل میدهند که خواص مکانیکی مواد را کاهش میدهد. وجود فازهای فلزی میتواند منجر به ترکها و کاهش مقاومت در برابر خوردگی شود. برای کنترل تشکیل فازهای فلزی، انتخاب پارامترهای جوشکاری مناسب مانند ورود حرارت و نرخ خنک شدن ضروری است. علاوه بر این، استفاده از مواد پرکربن با ترکیب تعادلی و عناصر کم تشکیل فازهای فلزی مانند الکترودهای جوشکاری ویژه فولاد ضد زنگ دوپلکس میتواند به کاهش این مشکل کمک کند.
انحراف و خمش مسائل متداولی هستند که به دلیل نرخ انبساط و تنگش حرارتی بالای فولاد ضد زنگ دوپلکس در هنگام جوشکاری رخ میدهند. این موضوع میتواند منجر به عدم دقت در ابعاد و مشکلات در دستیابی به تناسب مطلوب شود. عواملی مانند تثبیت ناکافی، ترتیب نامناسب جوشکاری و عدم تفریغ حرارت میتوانند علت انحراف و خمش باشند. کاهش این چالشها نیاز به برنامهریزی دقیق و اجرای تکنیکهایی مانند محکمکردن قبل از جوشکاری، ترتیب جوشکاری کنترل شده و استفاده از سینک حرارتی یا جوشکاری با مراحل عقب به عقب دارد. با استفاده از این اقدامات، انحراف و خمش به طور موثر کاهش مییابد و دقت و کیفیت جوشکاری تضمین میشود.
جوشکاری فولاد ضد زنگ دوپلکس نیازمند رعایت یکسری روشهای بهتر است تا نتایج بهینه را به ارمغان آورد. این روشها شامل جوانههای مناسب و مراقبت از آنها، تنظیمات مناسب پیشگرما و دمای بینگذر، و روشهای کنترل کیفیت و بازرسی میشود.
۱. شرایط نگهداری: حفظ جوانههای فولاد ضد زنگ دوپلکس در یک محیط تمیز و خشک بسیار حائز اهمیت است تا جذب رطوبت و آلودگی جلوگیری شود. آنها باید در بستهبندی اصلی خود یا در یک ظرف نگهداری مشخص نگهداری شوند تا سلامت آنها حفظ شده و اثربخشی آنها در جوشکاری تضمین شود.
۲. احتیاط در رساندن جوانهها: هنگام رساندن جوانههای فولاد ضد زنگ دوپلکس باید احتیاط زیادی به عمل آید. همیشه باید از دستکشهای تمیز استفاده شود تا هیچ روغن، خاک یا رطوبتی به سطح جوانهها منتقل نشود. علاوه بر این، باید با دقت جوانهها را رساند و آنها را نیفکنید یا به آنها ضربه نزنید، زیرا این نگهداری نادرست ممکن است باعث آسیب به پوشش شود و عملکرد جوشکاری را تحت تأثیر قرار دهد.
۱. اهمیت پیشگرما: پیشگرم کردن فولاد ضد زنگ دوپلکس قبل از جوشکاری یک مرحله بحرانی است که به کاهش خطر ترک خوردگی و انحراف کمک میکند. دمای پیشگرما باید بر اساس ضخامت و ترکیب مواد تعیین شود. مهم است که مقادیر پیشگرمای توصیه شده توسط مشخصات روش جوشکاری را دنبال کنید تا نتایج بهترین جوشکاری را تضمین کنید.
۲. راهنماییهای دمای بینگذر: حفظ دمای مناسب بینگذر در هنگام جوشکاری برای جلوگیری از ورود حرارت بیش از حد و تضمین خواص متالورژیک مورد نیاز بسیار حائز اهمیت است. جوشکاران باید مراقبت کنند و دمای بینگذر را در محدوده مشخص شده کنترل کنند تا هرگونه تأثیر مضری بر روی اتصال جوش و کیفیت کلی جوشکاری جلوگیری شود.
۱. روشهای آزمایش غیرمخرب: برای ارزیابی کیفیت و سلامت جوشکاریها در فولاد ضد زنگ دوپلکس، روشهای آزمایش غیرمخرب میتوان استفاده کرد. آزمایش اولتراسونیک، آزمایش نفوذی مایع و بازرسی ذرات مغناطیسی روشهای موثری برای تشخیص هرگونه عیوب یا ناهمواریهایی هستند که ممکن است عملکرد فولاد ضد زنگ دوپلکس را به خطر بیندازند.
۲. تکنیکهای بازرسی بصری: بازرسی بصری یک روش بنیادی برای ارزیابی ظاهر و وضعیت سطح جوشکاری است. این شامل بررسی دقیق جوشکاری، بررسی اتصال مناسب و ارزیابی کیفیت کلی بر اساس معیارهای بصری مانند یکنواختی، صافی و عدم وجود عیوب است. بازرسی بصری دقیق اطمینان میدهد که جوشکاریها با استانداردها و مشخصات مورد نیاز سازگار هستند.
با رعایت دقیق این روشهای بهتر، جوشکاران میتوانند جوشکاریهای قابل اعتماد و با کیفیت بالا در فولاد ضد زنگ دوپلکس انجام دهند و در نتیجه عملکرد بهینه آن را در کاربردهای مختلف تضمین کنند.
سه نوع محبوب الکترود جوشکاری استیل ضد زنگ دوپلکس وجود دارد: E2209-16، E2209-17 و E2594-16.
الکترود E2209-16 مقاومت بالا در برابر خوردگی، جوش پذیری عالی، مقاومت خوب در برابر ضربه و مقاومت بالا را داراست. این الکترود برای کاربردهایی در پلتفرم های نفت و گاز دریایی، کارخانه های پردازش شیمیایی و کارخانه های تصفیه آب مناسب است.
الکترود E2209-17 ترکیب و خواص مشابهی با الکترود E2209-16 دارد. این الکترود معمولاً در سازه های دریایی، مخازن شیمیایی و تجهیزات صنعت کاغذ و مقوای استفاده میشود.
الکترود E2594-16 برای جوشکاری استیل ضد زنگ سوپر دوپلکس طراحی شده است. این الکترود مقاومت استثنایی در برابر خوردگی دارد و معمولاً در صنایع نفت و گاز، پردازش شیمیایی و تولید برق استفاده میشود.
عواملی که باید مدنظر قرار گیرند شامل فرایند جوشکاری، ترکیب ماده پایه (محتوای فریت و عناصر آلیاژی) و موقعیت و تنظیمات اتصال است.
روش های جوشکاری معمول برای استیل ضد زنگ دوپلکس شامل جوشکاری TIG (گاز نیتروژن تنگستن) و جوشکاری MIG (گاز نیتروژن فلزی) است.
جلوگیری و کاهش ترک خوردگی جوش را میتوان با قبل از گرم کردن ماده پایه، کنترل ورود حرارت در طول جوشکاری، استفاده از مواد پرکننده مناسب و استفاده از عملیات حرارت مابعد از جوشکاری به دست آورد.
تشکیل فازهای فلزی میانی تشکیل فازهای شکننده در استیل در طول جوشکاری است. این موضوع با انتخاب پارامترهای جوشکاری مناسب مانند ورود حرارت و نرخ سرد شدن و استفاده از مواد پرکننده با ترکیب متعادل کنترل میشود.
تغییر شکل و انحراف را میتوان با تراکم مناسب، دنباله جوشکاری کنترل شده و استفاده از تکنیک هایی مانند کلمپ قبل از جوشکاری و حرارت سینک کمینه کرد.
بهترین روش ها شامل ذخیره و برخورداری مناسب از الکترودها، دمای پیش گرمایی و میان دمای مناسب، کنترل کیفیت و روش های بازرسی مانند آزمایش غیر مخرب و بازرسی بصری است.
آدرس: استان هنان، شهر آنیانگ، منطقه ونفنگ، مرکز تجاری هوافو، طبقه 25.
E-mail: [email protected]
با تکیه بر شرکت Angang و سایر شرکت های آهن و فولاد، ما محصولات متنوعی از جمله صفحات کشتی سازی، صفحات مخازن تحت فشار، عرشه پل و غیره داریم. خدمات راه حل های فولادی.